Time flies when you're having fun

Er zijn alweer 10 dagen verstreken in het mooie Tempe en stiekem voelt het nog steeds als een vakantie. Ontbijt in het zonnetje in de tuin, series op het grote scherm via Netflix, en afwezigheid van lange dagen vol colleges en UB-studietijd vervelen absoluut niet.

Toch was het deze week tijd voor onze eerste uurtjes op ASU. Afgelopen zaterdag hadden we al kennisgemaakt met onze supervisor in de USA; Supervisor Richard (you can call me Rick) is een van de meest hartelijke mensen die ik hier ontmoet heb. Rick is van mening dat Karlijn en ik hier vooral ook 'toerist' moeten zijn, dat is immers wat ons visum zegt, en wij zijn de laatsten die hier problemen mee hebben :) We hebben onze algemene scriptie-plannen en interesses besproken onder het genot van een heerlijke pizza. Het vreemde was dat de bediendes wel stoned leken, wat op zich niet zo gek is aangezien het restaurantje 'Mellow Mushroom' heette met pizza's op de kaart als 'Mellowterranean'. Dit zorgde er gelukkig voor dat het ijs direct gebroken was bij het toch wel spannende gesprekje met Rick. Dinsdag heb ik verder op ASU de eerste 'CARE-meeting' mogen bijwonen. CARE staat voor 'Children's Attitudes, Relationships, and Education' en richt zich voornamelijk op de determinanten en effecten van vriendschappen in klassenverband. Morgen zal waarschijnlijk duidelijk worden hoe mijn onderzoeksvraag er precies uit komt te zien, wiehoeeeh! SPSS en PiCarta, kom maar op!

Naast onze eerste uurtjes op ASU was deze dinsdag om een heel andere reden een erg speciale dag: Karlijn werd dinsdag 24 jaar jong :) We besloten een klein feestje te houden met Marit en Alieke, een aantal van de internationale studenten en Tyler met wat vrienden. Het leek ons daarom een goed plan cupcakes te maken voor Karlijns gasten. Well, we were wrong. Ten eerste hebben we maandag bijna een uur voor alle soorten beslag van cupcakes, taarten en cakes gestaan. Jeetje, de Wallmart is groot! Toen de cupcakes (chocolate chip) maandagavond gebakken waren, was het tijd om te gaan slapen. 's Morgens was er wat gekraak van aluminiumfolie te horen en keken twee volgegeten honden ons zeer onschuldig en met gezichtjes vol kruimels aan. Ai ai ai... het was direct duidelijk; de twee honden hadden een zeer feestelijk ontbijt gehad op deze dinsdagmorgen. Na een aantal niet voor herhaling vatbare woorden was het dan toch tijd om na onze tijd op ASU nieuwe cakejes te maken. Gelukkig ging dit snel en ook de frosting en de verdere versiering zagen er supermooi uit, alles mede mogelijk gemaakt door chefkok Karlijn Heesen :) Na het uitdelen van de eerste cakejes aan onze eerste gasten in de avond was er weer gestommel te horen in de keuken en ja hoor, Sarah had blijkbaar nog steeds honger. Nooit geweten dat er in Amerika meer taart wordt gegeten door één wezen dan in Limburg, haha. Gelukkig was het feestje verder super met veel gezellige mensen, drankjes, de waterpijp van Tyler en afsluitend wat potjes beerpong. Het was een echte Amerikaanse verjaardag die Karlijn niet snel zal vergeten!

Om jullie Nederlandse koukleumpjes niet te vervelen zal ik het bij deze verhalen laten. Als het aan mij lag zou ik echter nog duizenden woorden kunnen typen over onze 3 uur durende shopping spree in de Victoria's Secret, het heerlijkste ijsje van Tempe, onze eerste film in de USA, mijn eerste hikingavonturen, het beachvolleyballen met de internationale studenten en het eten in hier de USA. Het verveelt hier in ieder geval nog lang niet en ben maar niet bang, over een aantal dagen zal er weer een blogje verschijnen. Geniet maarvan jullie Nina-vrije dagen, voordat jullie het weten ben ik weer terug ;)

Liefs, Nina